MDMA is oorspronkelijk in 1912 ontwikkeld door Merck. Het werd later gebruikt om psychotherapie te verbeteren in de jaren zeventig toen het erg populair werd, en later veranderde het in een straatdrug in de dansfeesten en raves van de jaren tachtig.
Op dit moment heeft MDMA geen officieel geaccepteerde medische indicaties. Voordat het op grote schaal werd verboden, werd het voornamelijk in de jaren zeventig in psychotherapie gebruikt, nadat Timothy Leary voor psychedelische drugs had gepleit, dat in een stroomversnelling kwam met de tegencultuurbeweging. In 2017 keurde de Amerikaanse FDA beperkt onderzoek goed naar door MDMA versterkte psychotherapie voor mensen die lijden aan posttraumatische stressstoornis (PTSS), aangemoedigd door voorlopig bewijs van positieve resultaten.
MDMA verbetert de activiteit van drie hersenchemicaliën: Dopamine, dat meer energie produceert; Noradrenaline, dat de hartslag en bloeddruk verhoogt; en serotonine, dat de stemming, eetlust, slaap en seksuele opwinding beïnvloedt. Verhoogde niveaus van serotonine zijn waarschijnlijk de oorzaak van de emotionele nabijheid, verhoogde stemming en gevoel van empathie die worden ervaren onder invloed van MDMA.
